Meester Tim neemt je mee in zijn wonderlijke wereld en deelt zijn avonturen met je

Artiesten buiten de spotlight

“Dit durf ik niet!” Met tranen in haar ogen kijkt ze naar me. Ik loop rustig naar haar toe en spreek haar wat moed in terwijl ik kijk naar haar blad. Normaal gesproken haken kinderen af als ze het gevoel hebben dat  ze gefaald hebben of wanneer ze denken dat ze niet aan de opdracht hebben voldaan. In dit geval is dat absoluut niet zo. Het ritme wat ze gemaakt heeft is namelijk met grote zorg en detail uitgewerkt in een helder en duidelijk schema. Één blik erop en ik hoor het ritme direct in mijn hoofd.

Dit in tegenstelling tot degene die haar vooraf ging. Dat was een wirwar aan tekeningen, lijnen en cijfers waar ik geen chocola van kon maken. De uitvoering van dat ritme bleek ook een zeer experimenteel non lineaire mix van maatsoorten door elkaar. Dat maakt ook niet uit want het werd met verve, overtuiging en trots gepresenteerd. In de meeste gevallen van mijn lessen gaat het  dan ook niet om het eindresultaat maar eerder om het proces.

Nee wat zij heeft gemaakt is in principe het schoolvoorbeeld van wat er in de les kon gebeuren. “Je hebt het ontzettend goed gedaan hoor. Het is een prachtig ritme.” Het heeft geen nut. Ze weigert haar ritme te presenteren.

“Zal ik het anders doen?” vraag ik haar. Ze knikt, geeft me het papiertje en gaat op haar plek zitten.

De uitvoering

Ik tel. 1 2 3 4 1 2 3 4 stamp klapklap stamp tongklak tongklak klopklop stamp klapklap stamp klapklap stamp tongklak tongklak klopklop stamp klapklap

Terwijl ik het uitvoer kijkt ze kritisch naar me en als ik klaar ben knikt ze me tevreden toe. Ik heb het ritme  goed uitgevoerd blijkbaar. Aan het eind van de les komt ze nog even naar me toe en ze oogt toch sip en ik geef haar het papiertje terug. “Neem maar mee naar huis en laat het aan je ouders zien. Misschien kan je het thuis wel voor hun voordoen!”. “Nee, dat wil ik niet”.

Ik gooi het over een andere boeg. “Wist jij dat er artiesten zijn die liedjes schrijven maar ze helemaal niet zelf uitvoeren? Zij bedenken dus alles zelf maar vinden op een podium staan of die aandacht helemaal niks. Zij geven daarom hun liedjes aan mensen die het wel leuk vinden om in de schijnwerpers te staan. Precies hetzelfde zoals jij net een ritme hebt geschreven en dat ik het voordeed. Cool he? Ik denk dat jij zo’n artiest bent.”

Met grote ogen kijkt ze me verheugd aan en gritst het papier uit mijn handen. Ze rent naar een tafel en pakt een potlood. Op de achterkant schrijft ze haar naam en geeft me het papiertje terug. “Dit is mijn ritme en jij mag het voortaan uitvoeren!”

Bij dezen deel ik je ritme met de wereld!

❤️